viernes, 23 de enero de 2009

Penso

penso naquela nena que nunca quixo nacer...

...un, é único. é indispensable.


para qué... par lembrarlle ó mundo que nadie é mais. para non caer no mesmo erro de fai xa varias épocas. mais semella que o horror nunca sucedeu, que nunca, o ser humano, chegou ó cumio da sua barbarie. parece que foron seculos, pero está aí, para lembranos que debevos, temos o deber, de protexer a vida.

joni eres unha estrela, e me alegro de que briles ante nos.

lembremos, sintamonos só por un intre: europa 1939.

parece lonxe, moi lonxe, mais está nada mais abrirmos os ollos á realidade que é hoxe.

No hay comentarios: